Zamek krzyżacki w Człuchowie jest drugim pod względem wielkości zamkiem krzyżackim w Polsce. Rezydował w nim sam Ulrich von Jungingen i Konrad von Wallenrode. Położony jest w przesmyku pomiędzy dwoma jeziorami na trzema sztucznie utworzonymi wyspami.
Niestety uległ zniszczeniom i dziś tylko na mapach rekonstrukcyjnych zapiera dech w piersiach. W 1772 roku zamek został przekazany przez Kazimierza Sorokę władzom pruskim. Wtedy obniżono lustro jeziora o 4 metry, wywieziono ołtarz z kaplicy zamkowej do kościoła, ambonę i nakazano całkowitą rozbiórkę, która trwała do 1811 roku.
Pierwotnie zamek posiadał 11 bram i 9 baszt, a najpotężniejszą jego częścią była wieża typu bergfried o wysokości prawie 50 metrów i murze o grubości do 5 metrów. Wejście było jedno i znajdowało się 16 metrów nad ziemią. W piwnicach wieży znajdowały się lochy dla więźniów i studnia.
Budowla złożona była z trzech przedzamczy i zamku właściwego. Każde przedzamcze posiadało warowną bramę, fosę, mury obwodowe oraz liczne wieże. Przedzamcze zachodnie, przez które wjeżdżało się do środka, mieściło stajnie, wartownie, zbrojownię i spichrze. Podzamcze północne przeznaczone było na wartownie i mieszkania, a wschodnie posiadało zabudowania gospodarskie. W Zamku Wysokim mieściły się pomieszczenia dla rycerzy i księży, sypialnie, jadalnie oraz kaplica. Każda osobna część zamku ogrodzona była murem, ponadto całość otoczono dodatkowym murem, zbudowanym z głazów granitowych i cegieł, które otaczała fosa i Jeziora Człuchowskie.
W latach 1826-1828 wybudowano neogotycki kościół ewangelicki w miejscu kaplicy Zamku Wysokiego. W XIX wieku na III przedzamczu usytuowano cmentarz.
Niestety po budowli zachowały się tylko główna wieża i kamienne mury oraz nieodkryte do dziś podziemia. W ramach prac remontowych rozpoczętych po roku 2014 odzyskano dodatkowe kondygnacje kaplicy zamkowej, przebudowano i zagospodarowano wieżę, dziedziniec bramny i dziedziniec zamkowy oraz zbudowano windy.
Zamek stanowi dziś siedzibę Muzeum Regionalnego.
